Rozmycie

Do naszej redakcji trafiła pełnoklatkowa Sigma 20 mm f/1.4 DG HSM ART. Ten jasny, stałoogniskowy obiektyw szerokokątny został wyposażony w utradźwiękowy system autofokusu oraz zaawansowany układ optyczny, który ma oferować doskonałą jakość i rozdzielczość obrazu na całej powierzchni kadru. Czy tak jest naprawdę? Zobaczcie to w naszym teście.

Skomentuj Kopiuj link
Posłuchaj
00:00
Wynik testu
Jakość obrazu:
8
Cena / Jakość:
7
Optyka:
8
Budowa:
8
Nasza ocena
81%
Spis treści
Sigma 20 mm f/1.4 DG HSM ART - test obiektywu Konstrukcja Autofokus Rozdzielczość Rozmycie Aberracja chromatyczna Dystorsja Winietowanie Odblaski Podsumowanie Zdjęcia do pobrania

 

5. Rozmycie


Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:
poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
0.5-1.5 - obraz ostry
1.5-2.5 - delikatne rozmycie
2.5-3.5 - rozmycie widoczne
3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Jak możemy odczytać z powyższego wykresu, w momencie fotografowania na szeroko otwartej przysłonie f/1.4 rozmycie obrazu będzie nie do przyjęcia na całej powierzchni planu fotograficznego. Najwyższe wartości BxU odnotowaliśmy oczywiście dla brzegów kadru (7.83-12.61), choć w centrum nie było wcale lepiej (7.74-10.23). Wykres utworzył nierównomierną powierzchnię. Oznacza to, że rozbieżności rozmycia między poszczególnymi fragmentami kadru są zauważalne. Jednak ulega to zmianie już po przymknięciu przysłony do f/2.8 - wartości BxU oscylują w granicach 4.06-6.47. Tak więc różnica między centrum a brzegami kadru jest zdecydowanie mniejsza, niemniej jednak rozmycie wciąż jest nie do przyjęcia.

Wartości dla odbitki 20x30 cm:
poniżej 10 - obraz zbyt ostry
10-20 - obraz ostry
20-30 - delikatne rozmycie
30-40 - rozmycie widoczne
40-50 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

W przypadku odbitki 20 x 30 cm na brzegach, jak i w samym środku kadru wystąpi delikatne rozmycie obrazu rzędu 20.08-32.36. Także rozbieżności pomiędzy poszczególnymi partiami planu fotograficznego mogą być zauważalne - dowodem na to jest charakterystyka wykresu. Jednak przymknięcie przysłony do f/2.8 sprawi, że będziemy się cieszyć ostrym obrazem na całej powierzchni kadru.

Rozmycie obrazu w praktyce

centrum kadru - przysłona f/1.4 brzeg kadru - przysłona f/1.4 brzeg kadru - przysłona f/1.4





]> */


]

Spis treści
Sigma 20 mm f/1.4 DG HSM ART - test obiektywu Konstrukcja Autofokus Rozdzielczość Rozmycie Aberracja chromatyczna Dystorsja Winietowanie Odblaski Podsumowanie Zdjęcia do pobrania
Komentarze
Przeczytaj także
Zobacz więcej z tagiem: Sigma
logo logo
Magazyny
Zamów