![Psi oddech, psie pazury. „Dogbreath” Matthew Genitempo [RECENZJA]](/i/images/4/4/8/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_238448-dogbreath-1.jpg)
Newsletter
Newsletter
Michael Voyda tworzy od lat na całym świecie, ale fotografią zajmuje się od niedawna. Mieliśmy okazje porozmawiać z autorem w trakcie realizacji krakowskiego projektu i jak sam przyznaje: "mieszkał w tylu miejscach, że nie bardzo wie gdzie jest jego dom, i używa tylu pseudonimów, że czasem zapomina jak się naprawdę nazywa". Chyba tu należy doszukiwać się źródeł eklektycznej "zabawy formą i treścią". Na wystawie zobaczymy kilka prac wykonanych w różnych, popularnych wśród "poważnych fotografów" technikach. Wszystkie poświęcone są jednej osobie i miejscu, w którym żyje.
W trakcie i po wernisażu gra kolektyw Rainbow HiFi.
Baraka, róg Warszauera i Estery (Plac Nowy), Kraków
wernisaż: 14 grudnia 2006, godz. 20.00
wystawa czynna do 7 lutego 2007.
Więcej informacji w poniższym komunikacie.
"Być radosnym, dobrze czynić i wróblom pozwolić ćwierkać - to najlepsza filozofia."
Św. Jan Bosko
_968856305.jpg)
_1475239688.jpg)
_443908423.jpg)
Michael Voyda urodził się w 1963 roku w Manili. W związku z zawodem swoich rodziców - pochodzącego z okolic Krakowa ojca i urodzonej w Kapsztadzie matki - wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania. Jak sam mówi, żył w tylu miastach, że każde z nich mógłby nazwać domem. I ciągle jeździ w poszukiwaniu nowych miejsc. I nowych ludzi. Tak trafił do Krakowa, gdzie poznał Łukasza.
Choć przygoda Michaela ze sztuką zaczęła się dawno temu - jego obrazy, instalacje i filmy znajdują się w wielu prestiżowych kolekcjach - fotografią zajmuje się dopiero od 3 lat. W pracy z aparatem jest szaleńczo niekonsekwentny. Z radością czerpie z twórczości innych autorów i bawi się stylami. "Fotografia daje cudowne uczucie swobody, którego nie dają inne media. Pomysłów na przekazanie emocji związanych z daną sytuacją jest nieskończenie wiele. A umiejętność realizowania pomysłów to dla artysty sprawa absolutnie podstawowa." - mówi.
Pomysł na serię o Krakowie zamienił się dość szybko w projekt poświęcony jednej postaci związanej z tym miastem. Postaci wyrazistej jak samo miejsce. Trudno powiedzieć czy da się kilkoma obrazami oddać jej złożoność i wielowymiarowość, ale z całą pewnością jednym człowiekiem można opowiedzieć więcej o miejscu niż pustką architektury.
Autor składa podziękowania dla Piotra Lelka, Tomka Gotfryda, Przemka Krzakiewicza, Maćka, Gutka i firmy Casio. Szczególne dla Łukasza Kumeckiego.
