Akcesoria
Godox V100 - nowa definicja lampy reporterskiej?
Poniżej publikujemy tekst towarzyszący wystawie:
El sentimiento que se baila"- "smutek, które siebie tańczy" to słowa E.S. Discepolo, które pomagają niewtajemniczonym zrozumieć istotę tanga.
Nostalgia, smutek i tęsknota to emocje towarzyszące narodzinom tego tańca, wykonywanego pierwotnie solo przez dziewiętnastowiecznych argentyńskich "compadres", w scenerii portowej części Buenos Aires. Z czasem niezbędnym atrybutem melancholijnej ekspresji tancerza stała się partnerka, współtworząc najpiękniejszą oprawę dla tanecznej konfrontacji kobiety i mężczyzny. Takie były początki tanga, które od szemranego światka slumsów, nocnych lokali i domów publicznych przeniosło się, najpierw wstydliwie i skrycie, do sfer zamożnego mieszczaństwa, by w końcu rozkwitnąć wśród wszystkich warstw społecznych Argentyny.
Mimo, że fotografie Stanisława Markowskiego pokazują tango współczesne, widzimy na nich to samo zapamiętanie i zmysłowość, które pieśniarze z Buenos Aires opiewali na początku XX w. Milczący dialog dwojga ludzi, zmienne nastroje tanecznego układu, rytm wygrywany na klawiszach bandoneonu, pianina i strunach gitary oddają kadry wieczornych ulic, oświetlonych, barwnych kawiarnianych wnętrz, gdzie wtulone w siebie pary oddają się pięknemu narodowemu szaleństwu. Fotografiom tańca towarzyszą wizerunki ludzi i miejsc współtworzących koloryt tego środowiska - muzyków, barmanów, czy rzemieślników wykonujących instrumenty.
Stanisław Markowski urodził się w 1949 roku w Częstochowie. Jako fotoreporter związany jest z Krajową Agencją Wydawniczą i Tygodnikiem Powszechnym. W latach osiemdziesiątych współorganizator podziemnego życia twórczego i realizator wystaw oraz albumów poświęconych wydarzeniom lat 1956, 1968, 1976, 1980, 1981. Dokumentował wszystkie najważniejsze wydarzenia historyczno-polityczne Polski lat 70 i 80-tych: "Czarny Marsz" po zamordowaniu Stanisława Pyjasa, sierpniowe wydarzenia w stoczni gdańskiej w 1980 r., pogrzeb ks. Popiełuszki, polskie pielgrzymki papieża Jana Pawła II i wiele innych. Twórca ponad 20 albumów autorskich. Markowski jest laureatem nagrody im. Eugeniusza Lokajskiego (fotografa powstania warszawskiego) przyznanej przez Stowarzyszenie Niezależnych Dziennikarzy (1988). Uhonorowany został medalem im. Jana Bułhaka przyznanym przez Związek Polskich Artystów Fotografików ZPAF za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fotografii (1997), a w 2003 roku został wyróżniony Nagrodą w dziedzinie kultury przyznaną przez prezydenta Częstochowy. W TVP powstał o Markowskim film zatytułowany Stworzyć wiatr w reżyserii. Macieja Malec, który został wyemitowany w grudniu 1998 w cyklu Czas na dokument.
Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach muzeów i galeriach w Lozannie, Bostonie, Tel Avivie, Warszawie, Wrocławiu, Łodzi, Krakowie, Częstochowie, Kielcach oraz w Bielsku Białej. Od 1977 roku jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Oprócz fotografią, komponuje, gra na pianinie i śpiewa. Głównie tworzy muzykę do poezji polskiej, w szczególności inspirują go wiersze takich poetów, jak : Kazimerz Wierzyński, Jan Lechoń, Juliusz Słowacki, Krzysztof Kamil Baczyński, Leopold Staff, Stanisław Baliński, Bolesław Leśmian, Leszek Aleksander Moczulski. W 1980 roku skomponował muzykę do słów wiersza Jerzego Narbutta Solidarni, która stała się oficjalnym hymnem Solidarności.
Otwarcie wystawy Stanisława Markowskiego Tango argentino nastąpi 23 października 2006 roku o godzinie 18 w Starej Galerii Związku Polskich Artystów Fotografików (Pl. Zamkowy 8) w Warszawie. Ekspozycja prezentowana będzie do 11 listopada 2006 roku.