Nikon AF-S Nikkor 105 mm f/1.4E ED - Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Przedstawiane wykresy pokazują najgorsze wartości.

Aberracja chromatyczna to częsty problem większości jasnych obiektywów. Jednak w przypadku nowego Nikkora zastosowane soczewki o superniskiej dyspersji (ED) w praktyce poradziły sobie dobrze. W efekcie ta wada układu optycznego nie powinna być uciążliwa. Niemniej jednak w pewnych warunkach może być widoczna, jednak głównie na powiększeniach 1:1. Zauważymy ją przede wszystkim w nieostrościach, gdzie objawi się jako charakterystyczne zabarwienie kontrastowych fragmentów kadru.

W całym zakresie przysłon wartość aberracji chromatycznej nie przekroczyła jednego piksela. Największą anomalię zaobserwowaliśmy na f/1.4, gdzie wyniosła 0.73 piksela. Tak więc zauważymy ją dopiero w warunkach laboratoryjnych.

Aberracja w praktyce

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Nikon AF-S Nikkor 105 mm f/1.4E ED - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe