Akcesoria
Sennheiser Profile Wireless - kompaktowe mikrofony bezprzewodowe od ikony branży
Odległość od fotografowanego obiektu
Ostatnim elementem decydującym o głębi ostrości jest fizyczna odległość aparatu od fotografowanego obiektu. Zasada w tym przypadku brzmi: Im bliżej obiektu, tym mniejsza głębia ostrości. Ilustracje poniżej pokazują różnicę w głębi ostrości.
Jak widać na rys. 9 głębia ostrości przy dużym przybliżeniu jest tak mała, że nieostre są nawet poszczególne gałązki kaktusa. Z tym problemem borykają się fotografujący małe obiekty (owady, kwiaty). Często zdarza się, że na przykład wyostrzając na tułów motyla końcówki jego skrzydeł są już nieostre. Można temu zapobiec oddalając nieco aparat. Po wykonaniu zdjęcia można już w laboratorium powiększyć wybrany fragment kadru do odpowiednich rozmiarów. W ten sposób udaje się zachować odpowiednią głębię ostrości.
Hiperfokalna
Zazwyczaj, gdy wykonujemy zdjęcia dalekich obiektów, ustawiamy ostrość na wybrany obiekt. Patrząc teraz na rys. 1 (dla ułatwienia powtórzony poniżej) widać, że dużo głębi ostrości marnuje się z tyłu. Wykorzystana jest tylko 1/3 głębi dostępnej przy danej przysłonie. Łatwo się domyślić, że część zdjęcia może być nieostra.
Aby uzyskać ostre zdjęcie w całym kadrze, należy ustawiać ostrość mniej, więcej w jednej trzeciej odległości między aparatem, a obiektem.
Oblicz sobie głębię ostrości
W niektórych sytuacjach sprawdzenie głębi ostrości "na oko" może być niemożliwe. Istnieje jednak specjalny wzór, który pomaga dokładnie obliczyć zakres głębi:
Db = D/(1+(D*0,3*f/F^2)) i Dd = D/(1-(D*0,3*f/F^2))
Gdzie:
Znak "*" oznacza mnożenie, a "^2" podniesienie do drugiej potęgi.
Powyższy wzór podajemy za "EOS Magazine".
Z naszego serwera, można także pobrać licznik głębi ostrości, który automatycznie wyliczy nam pożądany zakres głębi.
Polecamy również inny nasz artykuł poradnikowy, poświęcony zaganieniu kompozycji i kadrowania obrazu.