Newsletter
Newsletter
Na wystawę "Ogrody polskie" składają się prace pokazujące zakamarki, podwórka, miejsca prawie banalne i zazwyczaj mało atrakcyjne, miejsca mijającego czasu. Koncepcja artysty opiera się na zestawieniach motywów architektonicznych i krajobrazowych, opartych na grze kolorów, na bogactwie kształtów różnych dziwnych przedmiotów, nieoczekiwanych skojarzeniach. Zdjęcia te prezentują sposoby udomowiania najbliższego otoczenia, czasami bardzo trudnego do życia, są znakomitą prezentacją mieszania się starego, tradycyjnego z nowym sposobem zamieszkiwania. Rzeczywistość [w pracach Prażmowskiego] objawia się niczym w nagłym przebłysku, tak, że artysta niemal znika podszyty pod rejestratora. Widz otrzymuje coś w rodzaju niewinnego, z lekka przypadkowego dokumentu. Na jednym ze zdjęć ze Świętochłowic-Lipin widzimy zielony trawnik przed typową kamienicą czynszową z czerwonej cegły. Pośrodku trawnika wznosi się gruby walec staroświeckiego słupa ogłoszeniowego zamalowany białą farbą i obdarty z plakatów. Na skraju trawnika mała dziewczynka siedzi opalając się na czerwonym kocyku. Chropowaty tynk starej kamienicy, biała falliczność sterczącego na środku trawnika słupa i niewinna poza dziewczynki, która patrzy na otoczenie z lekkiego dystansu, z boku - wszystko to oscyluje gdzieś między "Panną Nikt" a "Lolitą", między Balthusem a Hopperem, ale wszystko to zainscenizowano, jak gdyby od niechcenia, jakby wyczatowano i wyczarowano zarazem cierpliwym oczekiwaniem, aż się rzeczywistość ułoży w kadrze w wyrazisty symbol.]
{ITL|Przyłapano rzeczywistość na gorącym uczynku (dziewczynka, słup, kamienica, trawnik), na tle przygnębiająco niszczejącego, zamarłego otoczenia (w oknach nikogo nie widać, przechodnie zapadli się pod ziemię, dziewczynka może się wyginać jak chce, bo i tak nikt tego nie widzi). Widz-czytelnik tego zdjęcia uświadamia sobie dopiero po chwili, że nie ma jednak do czynienia z przypadkową rejestracją scenki z życia codziennego. Staje oko w oko z wyrafinowaną kompozycją, która wciąga nas coraz głębiej w coraz bardziej oszałamiające, podniecające i nęcące gry. Kompozycja mieni się wieloznacznymi grami barw, kształtów, skojarzeń, śladów życia. Na pozór pozbawione ludzi budynki, słupy ogłoszeniowe, trawniki, chodniki, pobielone krawężniki snują wieloznaczne, tajemnicze narracje. Szeptem i krzykiem. Prażmowski opowiada, czyli pokazuje, a my słuchamy, czyli odczytujemy, czyli oglądamy. Zmysłowego rachunku wrażeń dokonujemy z estetycznym ("familioki" zubożałych górników jako obiekt estetycznych uniesień) i społecznym (współczucie dla "innej połowy") wyrachowaniem. Znaleźliśmy się pod wpływem sugestywnej "hipnozy" zamaskowanej jako rzeczowy raport ze skrzeczącej i ułomnej rzeczywistości. (Fragment tekstu Sławomira Magali z katalogu do wystawy wydanego przez Miejską Galerię Sztuki w Częstochowie)
Wojciech Prażmowski - urodzony 8 maja 1949 w Częstochowie. Absolwent Szkoły Fotografii Twórczej w Brnie (1975). Członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Fotografią zajmuje się od roku 1968. Reprezentuje nurt fotografii kreacyjnej. Twórca foto-obiektów. Brał udział w blisko 300. wystawach i projektach w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Musset for Fotokunst w Odense, CRP w Douchy, Musee de I'Elysee w Lozannie, Nihon University w Tokio, Stripped House Museum of Art w Tokio, Alvar Aalto Museum w Jyvaskyla, Museo Contemporare Arte w Vigo, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Laudres Foundation w Nowym Jorku oraz w prywatnych zbiorach kolekcjonerskich. Artysta jest wykładowcą m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W grudniu 2009 roku Wojciech Prażmowski został odznaczony srebrnym medalem GLORIA ARTIS. Mieszka i tworzy w Częstochowie.
Wojciech Prażmowski "Ogrody polskie"
Wernisaż: 9.12.2011, godz. 18:00
Termin: 10-30.12.2011
wt-sb, w godz. 14:00-18:00
Galeria FF
ul. Traugutta 18
Łódź
_1094526942.jpg)
_968856305.jpg)
