Mobile
Oppo Find X8 Pro - topowe aparaty wspierane AI. Czy to przepis na najlepszy fotograficzny smartfon na rynku?
Wystawa "Energia przekazu. Mikołajczyk, Robakowski, Rytka" składa się z prac trzech artystów współpracujących ze sobą na przestrzeni wielu lat. Dobór projektów został podyktowany pojęciami zawartymi w tytule: energia i przekaz. W działaniach artystycznych każego z tych twórców owe terminy były i są ważnymi elementami pojawiającymi się zarówno w teoretycznych tekstach, filmach, ale także w niektórych fotografiach oraz instalacjach z okresu od 1970-2005.
Kilka słów o autorach:
Józef Robakowski urodził się w 1939 roku. Studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim PWSFTViT w Łodzi. Przez całe lata siedemdziesiąte do 1981 roku oraz od 1995 do chwili obecnej wykładowca PWSFTViT oraz w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Był członkiem grup artystycznych takich jak: Zero-61 i Warsztat Formy Filmowej. Od 1978 roku prowadzi prywatną galerię sztuki {ITL|Galerię Wymiany.
Jego twórczość obejmuje fotografie, realizacje wideo, instalacje, filmy awangardowe związane z nurtem konceptualnym i postkonceptualnym. Jest także autorem tekstów o sztuce, animatorem życia artystycznego, komisarzem wystaw.]
Antoni Mikołajczyk (1939 - 2000) Fotograf, twórca wideo, projekcji, instalacji świetlnych. W 1967 roku ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był wykładowcą Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu oraz PWSSP w Łodzi i Poznaniu. Należał do grup artystycznych Zero-61 i Warsztat Formy Filmowej. W 1982 roku założył podziemny Punkt Konsultacyjny Sztuki, gromadzący dokumentacje aktywności artystycznej oraz publikacje z zakresu teorii sztuki i krytyki. Był współredaktorem niezależnego międzynarodowego wydawnictwa FABRYKA.
W początkowym okresie twórczości zajmował się przede wszystkim fotografią eksperymentalną, filmem, a następnie sztuką wideo. Już w początkowym okresie zainicjowana została problematyka kluczowa dla późniejszej twórczości - światło jako szczególny rodzaj materii sztuki. Ewoluowała ona od opisywania przestrzeni światłem, poprzez tworzenie przestrzennych struktur świetlnych, czego bezpośrednim następstwem były instalacje - rzeźby świetlne, budowane zawsze do konkretnej przestrzeni, uwzględniające warunki zewnętrzne.
Zygmunt Rytka urodził się w 1947 roku. Członek ZPAF od 1980 roku. Od początku lat 70. tworzy realizacje w nurcie sztuki analitycznej i medialnej w zakresie fotografii i filmu eksperymentalnego, potem wideo. Przez drugą połowę lat siedemdziesiątych pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. Od 1982 do ok. 1989 roku uczestnik ruchu Kultury Zrzuty - niezależnego życia artystycznego koncentrującego się w Łodzi. Współpracował z Józefem Robakowskim oraz Strychem Łodzi Kaliskiej, a także Małą Galerią w Warszawie, potem Galerią Wschodnią i Galerią FF w Łodzi.
Jego twórczość wyrażała krytykę Polski okresu stanu wojennego. Z drugiej strony w latach 80. i 90. podczas licznych pobytów nad rzeką Białką w Tatrach, powstało wiele prac o postkonceptualnym charakterze, poruszających problem niezmierzonej potęgi natury i jej tajemniczej witalnej siły. Bardzo aktywny od drugiej połowy lat 90. Intermedialne prace Rytki należą do najważniejszych w Polsce w latach 70-90. o neoawangardowym i postkonceptualnych charakterze.
Uroczyste otwarcie wystawy Energia przekazu. Mikołajczyk, Robakowski, Rytka odbędzie się 23 listopada 2005 roku o godzinie 18 w Muzeum Warmii i Mazur (ulica Zamkowa 2) w Olsztynie.
Wystawie będzie towarzyszyć katalog/album zawierający fotografie, pełne biografie artystów oraz teksty profesjonalistów w dziedzinie sztuki. Nakład albumu wyniesie około 1000 egzemplarzy.