Wystawa Ferita Kuyasa "City of ambition" w Gdańsku

Autor: Marcin Grabowiecki

13 Październik 2010

Artykuł na: 2-3 minuty

W ramach V Międzynarodowego Festiwalu Transfotografia w czwartek 21 października odbędzie się wernisaż wystawy Ferita Kuyasa. W gdańskiej Galerii Pionova artysta zaprezentuje miejskie krajobrazy, ukazujące aktualną sytuację trzydziestodwumilionowego miasta Chongquing położonego w regionie Syczuan na południowym zachodzie Chin. Polecamy!

fot. Ferit Kuyas

Ta seria pozwoli nam zwiedzić jedno z największych miast na świecie, Chongquing, którego niewiarygodna powierzchnia zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Tak jak większość moich dzieł i ten projekt ma źródło autobiograficzne: poznałem to miasto dzięki mieszkającemu tam krewnemu, który zaprosił mnie do siebie - wyznaje Ferit Kuyas.

Chongquing, miejsce nieznane ludziom z zachodu, otrzymało prawa miejskie w 1997 roku. Dość późno porównując je z Szanghajem. Silny wzrost ekonomiczny przyspieszył rozwój miasta. Trochę tak, jak w przypadku Manhattanu w latach 20-tych. Słowa Stieglitza "miasto ambicji" odzwierciedlają aktualną sytuację Chongquing. Miasto, które jest usytuowane w regionie Syczuan na południowym zachodzie Chin, liczy obecnie około 32 miliony mieszkańców. Zainteresowałem się głównie przedmieściami - tam, gdzie nie można zobaczyć miasta ale je poczuć, jak tygrysa, który zmierza do dżungli - niewidocznego, ale jednak obecnego. Place budowy i zmiany krajobrazu pokazują stronę metaforyczną zmian, które dzieją się w łonie współczesnych Chin. Pejzaż ze swymi dwiema wielkimi rzekami, płynącymi przez miasto, nieuchronnie się zmieni, szczególnie kiedy poziom wody osiągnie swój stan maksymalny i powstanie rezerwuar stworzony przez Zaporę de Trois Gorges (Trzech Wąwozów). Jak dramatyczny wpływ będzie to miało na miasto Chongquing, możemy dziś tylko zgadywać. Obserwowana mgła na wielu fotografiach jest prawdziwa. W Chinach miasto to jest nazwane "miastem mgły". To wszystko przedstawia wielką tajemnicę, którą ciągle są dla mnie Chiny. Po tylu podróżach wydaje mi się, że im więcej się dowiaduję, tym mniej wiem. Mimo że moja praca posiada elementy dokumentalne, nie postrzegam siebie tylko jako czystego dokumentalisty. Tym co dla mnie liczy się najbardziej to zdolność wyrażenia moich osobistych emocji poprzez obraz.