Newsletter
Newsletter
Ludzie nie dysponują bezpośrednim dostępem do swych ciał, nawet gdy odrzuci się wszystkie warstwy odzienia. Dlaczego? Ponieważ zwrotowi wobec cudzego, ale także wobec własnego ciała, nieodłącznie towarzyszy jakieś kulturowe zapośredniczenie, które jakoś to ciało ubiera. W pewnym sensie zawsze jesteśmy jednak ubrani, a naszym ciałom zawsze towarzyszy pewien kostium, pożądany lub nie, dodajmy, co zresztą da się powiedzieć mocniej - nasze ciała są naszymi kostiumami.
Zrozumienie drogą do tolerancji
- Chciałbym, żeby moje filmy i fotografia były dla widza doświadczeniem, z którego wynika zrozumienie dla „innego”, co finalnie tworzy tolerancje. Realizuję projekty długoterminowe - wchodzę w interesujący mnie wycinek świata, a czas pozwala mi zrozumieć ludzi i przestrzenie - mówi o swoim projekcie Tadeusz Chudy.
"Vulnerable", Tadeusz Chudy
Każdy jest zatem niejako okryty kostiumem swego ciała, którego nie sposób z siebie zrzucić. Paradoks. Nagość człowieka skrywa kostium jego ciała. Coś niezbywalnego, ale i nieprzezroczystego. Coś, co silnie podlega kulturowo kodyfikowanej autoocenie oraz ocenie innych. Słowem - dla innych nigdy nie jesteśmy nadzy i - jak to już zostało powiedziane - nie jesteśmy nawet nadzy sami dla siebie, kiedy samotnie stajemy przed łazienkowym lustrem.
Pomyślmy o kostiumie, oczywiście nieprzypadkowym, wywołującym efekt, jakiego oczekiwać można by od ciała odzieży pozbawionego. Owszem, niektóre stroje zdają się więcej pokazywać, niż skrywać, działając być może jako zapowiedź pewnego oczekiwanego epizodu - czegoś, czego nie potrafi już tak skutecznie ewokować brak jakiegokolwiek ubioru. Są zatem stroje pracujące na odsunięcie, a tym samym spotęgowanie pewnego punktu kulminacyjnego. To stroje-opakowania, sytuacje, co do których wyczuwamy, że nie chodzi jedynie o zawartości, ale o przeciągane w czasie momenty rozpakowywania. Momenty, które konserwują ciekawość, które być może ciekawość tę stwarzają. Mamy tu zatem opowieść o dystansie, o samej możliwości zobaczenia, która rodzi się dzięki luce, jaką, drugi już paradoks, zapewnia opakowanie.
Zwyczajność ciała i połysk lateksu
_1877607562.jpg)
_968856305.jpg)
fot. Tadeusz Chudy
- Podczas realizacji tego projektu w części fotograficznej zastosowałem język dokumentu i reportażu - opowiada autor. - Natomiast w materiale video i filmie chciałem sprawić, aby narracja nie wysuwała się na pierwszy plan.
“Pomimo zastosowania takich obiektywizujących technik, ta wystawa jest nie tyle opowieścią o napotkanych bohaterach, co - może przede wszystkim - o samym autorze i tego, jak postrzeganie drugiego człowieka, poczucie estetyki i specyficzną atmosferę rzutuje na odbiór tematu. Ludzie na zdjęciach Chudego są zwyczajni, nie są operowymi figurami czy przesadnie dramatycznymi aktorami z taniego filmu pornograficznego. To zwyczajni ludzi ubrani w lateksowe maski i stroje, przykuci do żebrowego kaloryfera, takiego jak mamy w domu. Ta banalność sytuacji, przestrzeni, a także zwyczajność ciała i połysk lateksu są ogromną siłą fotografii Chudego. To trudna umiejętność. Zejść do poziomu, gdy przestajesz fetyszyzować fetyszystę, do poziomu, gdy znów zaczynasz widzieć człowieka”. - pisał Łukasz Rusznica w tekście towarzyszącym wystawie z 2018 roku.
“Vulnerable”, Tadeusz Chudy
- Format: 240x300 mm
- Liczba stron: 52
- Oprawa: twarda
- Zdjęcia: Tadeusz Chudy
- Projekt / edycja zdjęć: Anna Ławrynowicz
- Tekst: Dominik Stanisławski
- Realizacja : Drukarnia "Petit" Lublin
Książka zawiera link i hasło do 25 minutowego dokumentalnego filmu „Kinky” wyróżnionego w Międzynarodowym Festiwal Filmowym.
Kiedy i gdzie?
Spotkanie premierowe odbędzie się w czwartek, 18 kwietnia 2019 roku, o godzinie 18:00 w Leica 6x7 Gallery Warszawa, przy ul. Mysiej 3. Wstęp wolny.
Gościem spotkania, oprócz autora będzie Anna Ławrynowicz - kuratorka, projektantka książki, artystka związana z galerią i pracownią „Via Kunst” w Rotterdamie (miejscem pracy artystów wykluczonych). Współzałożycielka domu produkcyjnego i magazynu “Post”, art director, press designer, scenograf. Spotkanie poprowadzi Michał Dąbrowski.
Więcej informacji znajdziecie pod adresem leica-gallery.pl oraz na stronie facebookowej wydarzenia. Więcej zdjęć fotografa znajdziecie na stronie tadeuszchudy.com.
![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTEyMngx_src_235919-IMG_8199-3.png)
![„To była i będzie ich ziemia”. Big Sky Adama Fergusona [RECENZJA]](/i/images/2/4/7/d2FjPTEyMngx_src_235247-big-sky-lead.jpg)
