4 z 12

Warszawa lata 40. - galeria

W 1947 roku władza komunistyczna postanowiła rozprawić się z drobnym handlem. Z inicjatywy Hilarego Minca rozpętała tzw. bitwę o handel. Jej ofiarą padli prywatni sklepikarze, którzy od zawsze byli fundamentem wymiany towarowej. Na zdjęciu – ówczesny handel uliczny w różnych odsłonach. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
W 1947 roku władza komunistyczna postanowiła rozprawić się z drobnym handlem. Z inicjatywy Hilarego Minca rozpętała tzw. bitwę o handel. Jej ofiarą padli prywatni sklepikarze, którzy od zawsze byli fundamentem wymiany towarowej. Na zdjęciu – ówczesny handel uliczny w różnych odsłonach. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Front walki ideologicznej na polu edukacji był szeroki, nadrzędnym celem było odrzucenie światopoglądu religijnego i kształtowanie młodych pokoleń w duchu światopoglądu materialistycznego. Autor zdjęcia Andrzej Millak /Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Tuż przed wojną autobusy Chevrolet EFD 183 stanowiły połowę całego taboru. Na zdjęciu autobus linii „P” jeżdżący na trasie Saska Kępa – plac Unii Lubelskiej. W tle ruiny kościoła św. Aleksandra - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Nawet wykonawcy zawodu czyścibuta potrafili zasłużyć na powszechny szacunek. Pracujący pod hotelem Polonia weteran warszawskich czyścibutów Andrzej Kozłowski stał się bohaterem Polskiej Kroniki Filmowej w 1947 roku, gdy ogłosił, że w związku z Miesiącem Warszawy przeznacza na Fundusz Odbudowy cały niedzielny zarobek. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
W 1947 roku władza komunistyczna postanowiła rozprawić się z drobnym handlem. Z inicjatywy Hilarego Minca rozpętała tzw. bitwę o handel. Jej ofiarą padli prywatni sklepikarze, którzy od zawsze byli fundamentem wymiany towarowej. Na zdjęciu – ówczesny handel uliczny w różnych odsłonach. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
W zniszczonym hotelu Europejskim na Krakowskim Przedmieściu dawni właściciele zaraz po wojnie otworzyli restaurację i zaczęli remont. Nie dokończyli. W 1948 roku gmach przejął MON. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Pomnik Adama Mickiewicza został wywieziony przez Niemców do Rzeszy w 1942 roku. Po wojnie odnaleziono tylko głowę i fragment torsu. Odtworzony, wrócił na swoje miejsce w styczniu 1950 roku. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Kino Palladium przy ulicy Złotej 7/9 otwarto zaraz po wojnie. Za okupacji, jako Helgoland, było niedostępne dla Polaków. Podczas powstania wyświetlono w nim trzy części filmu „Warszawa walczy” - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Tramwaj linii 28 wjeżdża z ulicy Marszałkowskiej na plac Zbawiciela. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Leokadia Krajewska – słynna Lodzia Milicjantka – jedna z pierwszych kobiet w Kompanii Ruchu Drogowego, kierowała ruchem na warszawskich skrzyżowaniach. Była niezwykle popularna, co skwapliwie wykorzystywała komunistyczna propaganda dla ocieplania wizerunku służb mundurowych. W 1948 roku na balu przodowników pracy Lodzia tańczyła pierwsze tango z premierem Józefem Cyrankiewiczem. - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Czas powrotów. Ludzie wracają do swoich domów, budynki wracają do dawnych kształtów, pomniki – na swoje miejsca. Fragment ulicy Długiej wraz z mieszkańcami. – Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
widok z balkonu, w głębi wieże kościoła Zbawiciela na placu Zbawiciela - Autor zdjęcia Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Łaciński napis na cokole kolumny w tłumaczeniu na polski głosi: „Zygmunt III z mocy wolnej elekcji król Polski, z tytułu dziedziczenia, następstwa i prawa – król Szwecji, w umiłowaniu pokoju i w sławie pierwszy pomiędzy królami, w wojnie i zwycięstwach nie ustępujący nikomu, wziął do niewoli wodzów moskiewskich, stolicę i ziemie [moskiewskie] zdobył, wojska rozgromił, odzyskał Smoleńsk, złamał pod Chocimiem potęgę Turcji, panował przez czterdzieści cztery lata, w szeregu czterdziesty czwarty król, dorównał w chwale wszystkim i przyjął ją [chwałę] całą”. Król Zygmunt runął na ziemię w nocy z 1 na 2 września 1944 roku, trafiony pociskiem z niemieckiego działa. Wrócił na swoje miejsce 22 lipca 1949 roku- Autor fotografii nieznany/ Narodowe Archiwum Cyfrowe