Anna Kucowska "W ciszy" - wystawa w Galerii Refleksy

Autor: Marcin Grabowiecki

13 Kwiecień 2012

Artykuł na: 4-5 minut

Razem z Galerią Refleksy zapraszamy na otwarcie wystawy Anny Kucowskiej, które odbędzie się w środę, 18 kwietnia o godz. 19:00. Autorka pokaże cykl fotografii, będący jej sposobem na pełne zachwytu opowiadanie o świecie i odkrywanie swojego wnętrza.

fot. Anna Kucowska

Anna Kucowska pokaże swoje prace na wystawie "W ciszy", którą w dniach 19 kwietnia - 13 maja będziecie mogli oglądać w Galerii Refleksy w Warszawie.

Chodźmy! Kimkolwiek jesteś, pójdź wędrować ze mną!
Zobaczysz, że nasza wędrówka jest czymś, co nigdy nie znuży.

Ziemia nie nuży nigdy,
Ziemia jest szorstka, milcząca i niepojęta,
Lecz wytrwaj bez zniechęcenia, tu kryją się boskie rzeczy,
Przysięgam - boskie rzeczy, piękniejsze, niż da się wyrazić.

Nikon Z8 + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

15 699 zł

FUJIFILM GFX 100S + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

16 999 zł

Nikon Z6 III + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

10 399 zł

Sony A7 IV + 1300 zł Sony Cashback

9 995 zł

Canon EOS R6 Mark II + 500 zł Canon Cashback

9 299 zł

(Walt Whitman, z wiersza "Pieśń ze szlaku", tłum. Krystyna Poborska)

fot. Anna Kucowska

"Poezja Walta Whitmana jest wyrazem zachwytu nad codziennością. Haustem świeżego powietrza po wyjściu za próg domu. Otwarciem oczu na cuda, które kryją się w tym, co najzwyklejsze. Wyrazem pokory i niezachwianej fascynacji życiem. Jest tylko tu i teraz, ja i to, co mnie otacza. Najgłębsze doświadczenie natury, a przez nią i samego siebie" - pisze Małgorzata Maria Grąbczewska.

"Wiersze Whitmana radośnie wyśpiewują adorację życia, a fotografie Anny Kucowskiej ją wyszeptują... Jakby objawiały widzowi świętą tajemnicę, którą odkryć należy w ciszy i skupieniu. Samemu.

O czym są? Co pokazują? Szelest liści. Szept lasu. Miękkość mchu. Szum trawy. Światło na liściach krzewinek. Zapach świerkowego zagajnika. Cienkie linie rysunku cienia gałęzi na suchej łące. Chrupot gałązek łamiących się pod ciężarem kroków. Biel brzozowej kory i ciemność nasiąkniętego wilgocią brzucha lasu. Odbiera się je wszystkimi zmysłami, można je usłyszeć i poczuć."

fot. Anna Kucowska

"A jednocześnie są pochwałą samej fotografii, jej prostego, szczerego języka. Technicznej i estetycznej doskonałości. Rzemiosła, które wprawne oko fotografa może zmienić w sztukę. Przywołują obrazy amerykańskich mistrzów - Alfreda Stieglitza, Ansela Adamsa czy Paula Caponigro. Leśne pejzaże Anny Kucowskiej nie tyle jednak czerpią z tradycji amerykańskiego modernizmu, co opierają się na podobnych fundamentach: fotografia jest dla artystki środkiem do pełnego pokornego zachwytu opowiadania o świecie, a przez to eksploracji własnego sposobu widzenia, odczuwania, poznawania i odkrywania przed sobą samą i widzem własnej duszy.

To drzwi, przez które artystka, niczym Alicja wprowadza nas w krainę czarów, w miejsce bezczasu, za to wypełnione wiecznym zdumieniem. Jej fotografie onieśmielają natężeniem emocji i stopniem intymności. Są drogowskazem w podróży po tej Whitmanowskiej szorstkiej, milczącej i nieobjętej ziemi, która cierpliwego wędrowca wynagrodzi pięknem, niedającym się wyrazić.