13 z 48

World Press Photo 2024 - zobacz najlepsze zdjęcia prasowe minionego roku

fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024



Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Pablo E. Piovano, "Mapuche: The Return of the Ancient Voices", National Geographic, najlepszy projekt długoterminowy w regionie Ameryki Południowej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Społeczności Mapuche to rdzenni mieszkańcy terytoriów, które obecnie należą do Argentyny i Chile. Znaczna część ziemi ich przodków jest obecnie wykorzystywana komercyjnie - pod górnictwo, leśnictwo, projekty hydroelektryczne czy szczelinowanie. Pomimo nowych przepisów, pozornie wspierających prawa Mapuche, dyskryminacja wywodzących się z tej społecznośc aktywistów nie ustaje. Dla wielu Mapuczów nie jest to wyłącznie spór terytorialny: ziemia jest częścią ich kulturowej i duchowej tożsamości. Komercyjna degradacja środowiska narusza zarówno pamięć o przeszłości, jak i równowagę między naturą a ludzkim zdrowiem. Jury doceniło głębszy wgląd tej historii w światopogląd rdzennych mieszkańców w ramach ich walki z rządami i przemysłem wydobywczym.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Ta Mwe, "Revolution in Myanmar", Sacca Photo, VII Foundation, Frontline Club, W. Eugene Smith Grant, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Zamach stanu w Birmie w lutym 2021 r. obalił cywilny rząd i doprowadził do masowych protestów, które zostały następnie brutalnie stłumione przez wojsko. Późniejszy zbrojny opór przeciwko juncie wojskowej, kierowany przez Ludowe Siły Obrony (PDF), przerodził się w wojnę domową. Współpracując grupami powstańczymi w całym kraju, PDF zmusza obecnie wojsko do walki na wielu frontach. W miarę trwania wojny domowej, zaprawione w boju i dobrze skoordynowane łączone siły rebeliantów mogą odegrać kluczową rolę w przyszłości kraju. Jury doceniło emocjonalne zaangażowanie fotografa i jego odwagę w uchwyceniu uporczywej walki przy ogromnym osobistym ryzyku.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Alejandro Cegarra, "The Two Walls", The New York Times, najlepszy projekt długoterminowy z regiony Ameryki Północnej i Centralnej / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Od 2019 r. Meksyk zmienił się z kraju, który z otwartymi rękoma witał migrantów i osoby ubiegające się o azyl na swojej południowej granicy, w kraj z surową polityką imigracyjną, bardzo podobną do polityki Stanów Zjednoczonych. Polityka migracyjna i zagraniczna wdrażana przez różne administracje USA, protokoły COVID-19 oraz zawirowania polityczne i gospodarcze w Ameryce Środkowej i Południowej przyczyniają się do trwającego kryzysu na granicach Meksyku. Czynniki te narażają rodziny migrantów na przemoc, korupcję i niepewne warunki w przygranicznych miastach. Fotograf Alejandro Cegarra zainicjował ten projekt w 2018 r., opierając się na własnym doświadczeniu migracji z domu w Wenezueli do Meksyku w 2017 r.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Daniej Chatard, "No Man's Land", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Europy / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Niemcy pozycjonują się jako lider w kwestii zielonej energii i zapowiadają całkowite przejście na źródła odnawialne do 2030 roku. Mimo to produkcja energii w kraju pozostaje silnie uzależniona od węgla. W Nadrenii o lat 70. wyburzane są wioski i wycinane lasy, aby zrobić miejsce dla kopalni odkrywkowych Hambach i Garzweiler. W 2012 r. aktywiści zaczęli okupować część lasu Hambach, a później także wioskę Lützerath, aby przeciwstawić się tym działaniom. Do 2023 r. udało im się ocalić pozostałą część lasu i pięć z sześciu wiosek przeznaczonych do zniszczenia.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Wang Naigon, "I Am Still With You", najlepszy projekt długoterminowy z regionu Azji / World Press Photo 2024<br></br><br></br>Projekt ten jest prywatnym przedsięwzięciem, mającym na celu zbadanie koncepcji zdjęć rodzinnych. W ścisłej współpracy z rodziną, fotografka opowiada historię Jiuer, młodej matki trójki dzieci z północnych Chin, która zyskuje więcej zrozumienia i uznania dla życia po zdiagnozowaniu raka. Przed operacją Jiuer poprosiła fotografkę o zrobienie kilku zdjęć rodzinnych, a później, gdy jej stan się pogorszył, prosiła o zarejestrowanie czasu spędzonego z dziećmi.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.
fot. Zied Ben Romdhane, "The Escape", Magnum Photos, najlepszy projekt długoterminowy z regionu Afryki / World Press Photo 2024<br></br>Tunezyjska rewolucja z 2011 r., która stała się katalizatorem "arabskiej wiosny", rozbudziła w Tunezyjczykach nadzieję na demokrację, sprawiedliwość społeczną i wolność słowa. Jednak w kolejnej dekadzie było oni świadkami niestabilności politycznej, utrzymujących się kryzysów gospodarczych i nierówności społecznych, które dotknęły zwłaszcza młodych ludzi. Ponad 40% ludności Tunezji jest w wieku 15-34 lat, a bezrobocie wśród młodzieży poniżej 24 roku życia wynosi około 40%. Projekt ten bada życie młodych Tunezyjczyków i ma na celu przyczynienie się do dyskusji na temat zapewniania im lepszej przyszłości.