9 z 12

Kalendarz Lavazza 2019 - natura jako sztuka w nowej, oryginalnej odsłonie

Wrzesień, fot. Ami Vitale Artysta: Gomez Instalacja “Dendrochronologia” powstała w dziesięć dni. Składa się z sześciu arkuszy przezroczystego pleksiglasu (o szerokości 75 cm i wysokości od 40 do 120 cm), pomalowanych naftą. Nagi portret dumnej kobiety stanowi jedność z otaczającą przyrodą dzięki przejrzystości pleksiglasu. Dendrochronologia zajmuje się badaniem wieku drzew i w pracy Gomeza staje się alegorią tego, w jaki sposób upływający czas pozostawia swój ślad na żywych rzeczach - pierścienie wiekowe dla drzew, blizny i zmiany ciała dla ludzi. Tajska Fundacja Przyjaciół Fauny i Flory (WFFT) i inne organizacje połączyły siły w celu regeneracji zdegradowanych obszarów leśnych, które na początku lat sześćdziesiątych XX wieku stanowiły ponad 60% powierzchni Tajlandii. Obecnie jest to mniej niż 20%. Ponowne zalesienie ożywiło dziką faunę w prowincji Phetchaburi, tworząc doskonałe siedlisko przede wszystkim dla gibbonów, ale także słoni i wielu innych gatunków. Zwierzęta te ponownie uczą się tu zdobywać własne pożywienie. Centrum Ratownictwa Przyrody założyło szkółkę, w której stosuje się specjalną metodę uprawy gatunków, które będą odgrywać kluczową rolę w zalesianiu.

Styczeń, fot. Ami Vitale
Artysta: Saype

Instalacja “Zatroszcz się o przyszłość” zajmuje powierzchnię 8 tys. metrów kwadratowych. Praca powstała wyłącznie przy użyciu wody i materiałów w 100% biodegradowalnych. Młoda dziewczyna leżąca na trawiastej łące swoimi dłońmi chroni krzew kawowy, symbolizując potrzebę, aby kolejne pokolenia dbały o przyszłość planety. Przedstawiona przez Saype'a mała dziewczynka nazywa się Maria Paula i jest miejscową mieszkanką. Obraz powstał metodą siatki, wykorzystywaną również przez artystów renesansu, w tym Leonarda da Vinci - obraz jest podzielony na małe kwadraty, a następnie odtworzony na ziemi przy użyciu większej siatki.

W Kolumbii, po latach konfliktów zbrojnych i rozprzestrzeniania się nielegalnego rolnictwa, pola są znów bujne dzięki projektowi promowanemu przez Fundację Giuseppe i Pericle Lavazza. Celem inicjatywy jest sadzenie drzewek kawowych i innych roślin, a także wsparcie rozwoju zrównoważonych gospodarstw rolnych, poprzez szkolenie lokalnych społeczności w zakresie stosowania nowych technik rolniczych oraz poprzez zapewnienie dostępu do Internetu.

Marzec, fot. Ami Vitale
Artysta: Mantra

Instalacja “Mvuvi wa mikoko” to akrylowy obraz na płótnie wyłożonym gipsem sztukatorskim, o wymiarach 5x3 metry, pomalowany w trzy dni, a następnie zainstalowany na tratwie przymocowanej do pnączy namorzynowych. Tematem płótna jest zimorodek - ptak odgrywający kluczową rolę w utrzymaniu ekosystemu, którego Mantra namalował w otoczeniu lasu namorzynowego.

Każdego roku w Gazi organizacja Mikoko Pamoja sadzi 4 tys. nowych lasów namorzynowych w celu ochrony społeczności nadbrzeżnych przed powodziami i tsunami. Lasy działają jak naturalny pochłaniacz dwutlenku węgla, co zmniejsza jego poziom w atmosferze. Teraz, gdy lasy w Gazi znów zaczęły gęstnieć, wiele zwierząt wodnych znalazło doskonałe siedlisko, w którym mogą kontynuować swój cykl życia.

Maj, fot. Ami Vitale
Artysta: Millo

Instalacja „Odrodzenie” zajmuje powierzchnię 63 metrów kwadratowych. Powstawała przez pięć dni, z wykorzystaniem wodnej farby ściennej.
Opis: Namalowana w jaskrawych kolorach dziewczynka, symbolizująca nowe pokolenie, podlewa wodą szare tereny przemysłowe, w których rozkwita bujny ogród. W otoczeniu muralu znajduje się sześć poliplatowych pszczół namalowanych przez Millo – owadów, które symbolizują odrodzenie Genku.

Dawniej przemysłowy obszar górnictwa węglowego, dziś, dzięki nowym działaniom zrównoważonego rozwoju, Genk z radością wita powracające tu pszczoły. Przebudowa opuszczonego obszaru przemysłowego zamieniła go w 69 nowych ogrodów, w których ludzie mogą spotykać się i uprawiać żywność ekologiczną, a wysiłki mieszkańców stworzyły idealne warunki do rozwoju pszczół.

Lipiec, fot. Ami Vitale
Artysta: Gerarda

Instalacja “Wieczny przypływ” zajmuje ponad 37,5 tys. metrów kwadratowych. Powstała przy użyciu grabi, z wykorzystaniem kamieni i 36 ton ciemnego żwiru oraz oleju roślinnego. Woda przepływa pomiędzy palcami dwóch ogromnych dłoni w „wiecznym przypływie”, symbolizując zdolność do ponownego wykorzystania wody do stworzenia wokół miasta pasa zieleni i tym samym ochrony przed burzami piaskowymi.

Mieszkańcy Ouarzazate, miasta znanego jako „drzwi na pustynię”, skutecznie chronili je przed burzami piaskowymi, tworząc wokół niego pas zieleni, który wymaga zastosowania innowacyjnych systemów nawadniających: ścieki są poddane filtracji w specjalnych zbiornikach, a następnie wpompowywane do pasa zieleni za pomocą czystej energii wytwarzanej przez największą w Afryce Północnej elektrownię Noor Ouarzazate. W pasie zieleni ludność znalazła nowe przestrzenie rekreacyjne i kolejny powód do ochrony lokalnego środowiska i bioróżnorodności w nim zawartej.

Listopad, fot. Ami Vitale
Artysta: Hula

Instalacja „Przykrycie I” zostało namalowane na białej geowłókninie o powierzchni 30 metrów kwadratowych. Powstało przy użyciu nietoksycznych, w 100% biodegradowalnych materiałów na bazie naturalnych olejów i pigmentów. Na portrecie dwoje dzieci chowa się pod kocem, symbolizując przyszłe pokolenia, które stoją w obliczu wyzwań takich, jak zmiany klimatu i topniejące lodowce. Tytuł pracy odnosi się do sposobu, w jaki koce geowłókninowe „przykrywają” lodowce, chroniąc je przed globalnym ociepleniem. Hula już w przeszłości zajmował się tematem wody i lodowców: jego pierwsze projekty uliczne dotyczyły topnienia gór lodowych i zmiany poziomu morza.

Lodowiec Rodanu to bijące serce kantonu Valais: rozległych połaci lodu i śniegu o długości 10 km i szerokości 1 km. Podczas epoki lodowcowej pokrywał całą Szwajcarię, obecnie każdego roku kurczy się o około dziewięć metrów (długości i głębokości). Mieszkańcy tego regionu postanowili podjąć próbę ochrony lodowca, powstrzymując jego topnienie białymi geowłókninowymi kocami, które odbijają promienie słoneczne.